Ο γιωματάς (στα τάλαια όρη)
Ο Γιωματάς ήτανε ένα τεράστιο ρολώι των Μυλοποταμιτών πού έδειχνε καθημερινά την ώρα τού γεύματος (στην τοπολαλιά το γιώμα, εξ’ού και γιωματάς )Αυτό το τεράστιο ρωλόιτο είχαν οι παλαιοί για όλες τις εποχές του χρόνου μπορεί και για χιλιάδες χρόνια πρίν, μεταφερώμενο με στόμα απο γενιά σε γενιά. Ο Γιωματάς είναι μια τοποθεσία στη πλαγιά τσι Γαραζανής κορφής των Ταλαίων ορέων (του Κουλούκωνα) επι της αριστερής πλευράς τσι κορφής όπως φαίνεται απο τα χωριά του Μυλοποτάμου στόν απο-μέσα λαγκό απο την Αγιά, απο μακρυά φαίνεται σαν μια τεράστια λουρίδα χυμένου σπασμένου γαρμπιλιού και έχη μήκος κατά το ένα τέταρτο του τού συνολικού ύψους του Κουλούκωνα γύρω στα 300 μέτρα και βάλε... Η χυμένη αυτή μάζα του χαλικιού είναι δίπλα σ’ένα δέτη σ΄ένα τεράστιο λαγκό τσι κορφής που στήν άκρη του δέτη υπάρχη ένας μεγάλος αζίλακος φυτρωμένος. Ο σκιανιός του δέτη μαζί με την προέκταση του σκιανιού του αζίλακα σαν μπίκα….. δείχνουν και τα δυό μαζί ίντα ώρα είναι ανάλογα την εποχή ή την κλίση του ήλιου και παλιά όλοι ήξεραν και υπολόγιζαν ακριβώς ίντα ώρα ήτανε όλοι στή περιοχή άν ήτανε ώρα για να μπούνε τα βούγια στο αλώνη, ακόμη άν ήτανε ώρα για καβαρτί,για κολατσό και γιώμα….και για τσι βοσκούς ώρα για σταλιστό ή ξεσταλιστό των οζώ… και ακόμη και άλλες σπουδαίες εναλλαγές τσι μέρας για τσι βοσκούς και για τσι γεωργους.εξανοίγανε ανάλογα την τροχιά του ήλιου ίντα ώρα εξεσκιάνιαζε το χαλίκι γή ίντα ώρα εξεσκιάνιαζε το χαλίκι και να κατευθύνουνε το ωρολόγιον πρόγραμμα τής εκάστοτε ημέρας. Τα κοπέλια εβάνανε στοίχημα βλέποντας τον σκιανιό πώς η ώρα είναι δέκα και τέταρτο έλεγε ο ένας δέκα και μισή έλεγε ο άλλος και επεριμένανε άμα επέρνανε κανείς και εκράταγε ρολόι να τονε ρωτήξουνε να δούνε πιός απο τσι δυο θα κερδίση το στοιχημα, δηλαδή να τονε σηκώση στον ώμο και να τονε πάη βόλτα γύρω γύρω σε τέσσερεις κουτσουρολιές .
Πολλές φορές τα κοπέλια ηθέλανε να γιαγύρουνε από νωρίς τα οζά στο χωριό τάχα μου πώς ήτανε μεσημέρι αλλά αυτά όπως και να το σερβίρανε τσι γιαγιάς τονε αυτη η γρια εξάνοιγε τον γιωματά και εγάτεχιε την ώρα και τα εγιάγιερνε οπίσω…και ΄τά’σφιγγιενε απο πίσω…. Να τα τσαγωπνίξη πως είναι ακόμη πρωί και τα ζούμπερα έίναι ακόμη ντέλεμος, Μπορούμε να πούμε πώς το επιτοίχιο ρολώι αυτό ήτανε το ρολώι όλης της περιοχής απ’όπου και να φανερίζη φαίνεται απο χωριά κορφές λαγκούς ρυάκια Σήμερο το θωρούνε όλοι από γύρω-γύρω και δέν του δίνουνε σημασία γή να το πόυμε και αλλιώς, μάλλον δέν το ξανοίγη κιανείς γιατί όλοι έχουνε τα ρολόγια ντονε και το φωρή ο ΄καθα είς, εις την ζερβή ντου χέρα και έχη και σε κάθε τοίχο του σπιθιού ντου από ένα ρολόι κρεμασμένο μα δεν ξανοίγη την ώρα ούτε απόκια γιατί την νε θωρή κάθε ντίς και ντάη στην τηλεόραση, μα ακόμη πιό εύκολα υπάρχη απάνω στο κινητό γραμμένη..... Εεε τον παντέρμο κόσμο πώς άλλαξε στα τελευταία σαράντα χρόνια... Σάηκα τα ύστερα του κόσμου εφτάξανε...... και να μου το θυμάστε ίντα ώρα σας το λέω.......και δεν είναι και ψώματα...........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου